Sociale uitsluiting en de erosie van burgerschap en hoe dit populisme kan veroorzaken

Zoals eerder gesteld impliceert een gemeenschappelijk begrip van burgerschap ook een gevoel van respect en acceptatie jegens andere leden van de samenleving of groepen waartoe zij behoren, ongeacht hun nationale staatsburgerschap. Onze samenlevingen worden steeds meer geconfronteerd met problemen op het gebied van integratie en multiculturalisme, terwijl immigratie haar positie als huidige praktijk binnen het moderne populisme handhaaft. Hierdoor kunnen problemen zoals sociale uitsluiting en de erosie van het burgerschap ontstaan en vervolgens een vruchtbare bodem creëren voor de opkomst van populistische bewegingen.

Populisme als politiek en sociaal fenomeen vertegenwoordigt een claim om de belangen van de bevolking van een land te verdedigen tegen een waargenomen elite of establishment. Een gebruikelijke misvatting in dit argument komt aan het licht nu populistische leiders al snel het idee verspreiden om de belangen te verdedigen van de mensen die tot een land behoren. Dit, in combinatie met anti-immigratie-uitingen en -beleid, kan gevoelens van sociale uitsluiting en erosie van het burgerschap nieuw leven inblazen, onder leden van de gemeenschap die misschien niet volledig staatsburgers van het land zijn, maar wel een integraal onderdeel van de gemeenschap zijn, en kan gevoelens van ontevredenheid en marginalisering beginnen te verergeren. en ontneming van kiesrecht.

Aan de andere kant kan hetzelfde gebeuren voor natuurlijke burgers van een land waarvan de inhoud ten aanzien van immigranten negatief zou kunnen worden. Dit alles kan populistische bewegingen op de volgende manieren voeden:

Economische grieven:

Economische ongelijkheid en armoede kunnen leiden tot economische grieven onder gemarginaliseerde groepen. Wanneer individuen en gemeenschappen zich buitengesloten of uitgesloten voelen van de economische kansen die bijvoorbeeld aan immigranten worden geboden , kunnen zij zich wenden tot populistische bewegingen die beloven deze economische grieven aan te pakken en een gevoel van economische veiligheid en rechtvaardigheid te herstellen;

Politieke ontneming van kiesrecht:

Erosie van burgerschap kan leiden tot een gevoel van politieke ontneming van kiesrecht bij bepaalde groepen. Wanneer burgers het gevoel hebben dat hun politieke rechten, zoals het recht om deel te nemen aan besluitvormingsprocessen of het recht om door hun gekozen vertegenwoordigers te worden gehoord, worden ondermijnd of genegeerd, kunnen zij zich gemarginaliseerd en uitgesloten voelen van het politieke systeem. Populistische bewegingen kunnen deze gevoelens van ontneming van kiesrecht uitbuiten door te beweren de stem van het volk te vertegenwoordigen en eenvoudige oplossingen te bieden voor complexe politieke problemen;

Culturele identiteit en nationalisme:

Sociale uitsluiting kan zich ook manifesteren in de vorm van culturele marginalisering of waargenomen bedreigingen voor de nationale identiteit. Wanneer individuen het gevoel hebben dat hun culturele of nationale identiteit wordt bedreigd of gedevalueerd, kunnen zij hun toevlucht zoeken tot populistische bewegingen die beloven hun culturele of nationale identiteit te herstellen of te beschermen. Populistische bewegingen kunnen nationalisme of nativistische retoriek gebruiken om een beroep te doen op deze gevoelens, waarbij ze zichzelf afbeelden als voorvechters van de ‘ware’ of ‘authentieke’ cultuur of natie tegen waargenomen bedreigingen van buitenstaanders of elites.

Verlies van sociale cohesie:

Sociale uitsluiting en erosie van burgerschap kunnen ook de sociale cohesie binnen een samenleving verzwakken. Wanneer individuen en gemeenschappen zich buitengesloten of gemarginaliseerd voelen, kunnen sociale banden en vertrouwen eroderen, wat tot verdeeldheid en polarisatie kan leiden. Populistische bewegingen kunnen deze verdeeldheid uitbuiten door zichzelf te presenteren als de redders van de ‘echte’ of ‘echte’ mensen en door bepaalde groepen, zoals immigranten, minderheden of elites, tot zondebok te maken als de bron van maatschappelijke problemen.

Het is belangrijk op te merken dat populistische bewegingen complex en veelzijdig zijn, en dat de triggers voor hun opkomst kunnen variëren, afhankelijk van de specifieke context en omstandigheden van een bepaalde samenleving. Sociale uitsluiting en erosie van burgerschap zijn niet de enige factoren die bijdragen aan populisme, maar het kunnen wel belangrijke onderliggende factoren zijn die een gunstig klimaat creëren waarin populistische bewegingen steun en momentum kunnen verwerven.